ความจริง

ช่วงนี้ ที่บ้านเณรใหญ่
อยู่ในช่วงของการประเมินผล
ซึ่งอันที่จริง ก็มีการประเมินผลหลายหลายอย่าง
ทั้งระดับบ้าน ระดับชั้นระดับชมรม และกลุ่มงาน
นอกจากนี้ ก็ยังมีการประเมินผลที่ดูจะเป็นไฮไลท์หน่อย
ก็คงจะเป็นเรื่องการประเมินผลส่วนตัว

การประเมินผลส่วนตัว
โดยมากก็จะเป็นเรื่องของความจริง
ความจริงที่เกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นสาธารณะหรือส่วนตัว
หลายคนเห็นว่าความจริงเป็นสิ่งที่จะต้องนำกันมาบอกในช่วงนี้
ในขนาดที่หลายหลายคนอยากรู้ว่า "ความจริงคืออะไร?"

แต่สิ่งที่น่าแปลกที่พบเห็นได้อยู่บ่อยบ่อยคือ
การยอมรับความจริง

ที่ว่าน่าแปลกก็คือว่า
ความจริงที่พบเห็น หรือ ความจริงที่เกิดขึ้น
หลายๆเรื่องเป็นเรื่องที่ยอมรับได้ยาก
ไม่ว่าจะเป็นสิ่งที่คนอื่นคิดถึงเกี่ยวกับตัวเรา
หรือความจริงที่เราอยากให้คนอื่นคิดเกี่ยวกับตัวเรา

ถ้าความจริงนั้นเป็นสิ่งที่เราอยากรู้
หรือ เราอยากให้คนอื่นรู้ แล้วผู้ที่รู้ความจริงนั้นรับกันง่ายง่ายก็คงจะดีไม่น้อย
แต่หลายคน รู้ความจริง แต่ยากที่จะยอมรับความจริง

การยอมรับความจริงบางครั้ง
ไม่ใช่แค่ในระดับสมอง แต่ต้องใช้จิตใจไตร่ตรอง
เพื่อจะยอมรับ มีหลายคนที่ยอมรับไม่ได้
และไม่เข้าใจกับความจริงที่ได้รับการเปิดเผย
บางคนรับและเข้าใจความจริง แค่เพียงในระดับที่ตัวเองต้องการ
หรือตีความเพียงเท่าที่อยากจะรับรู้

สำหรับผม พบว่าบ่อยๆเช่นกันที่ความจริง
เป็นเรื่องที่รับและยอมรับได้ยาก

การเผชิญหน้ากับความจริง
จึงเป็นสิ่งที่ไม่ง่ายทีเดียว
แต่หากลองเปิดใจและยอมรับกับความจริงที่ต้องเผชิญได้
ผมคิดว่าคงต้องอาศัยพระพรของพระมากทีเดียว
และที่น่าจะสำคัญมากกว่าความจริงระดับล่าง ระดับพื้นพื้นที่ใครก็เข้าใจได้
คือ การเข้าใจว่าแท้จริงแ้ล้วความจริงที่สำคัญที่สุดในชีวิตเรา
มีเพียงเรื่องเดีียวคือ การยอมรับในองค์ความจริง
ก็อย่างที่พระเยซูเคยบอกว่า
"เราคือ หนทาง ความจริง และชีวิต"

สำคัญคือ หากอยากจะรู้ความจริงทั้งครบ
ต้องเปิดใจ ยอมรับ และให้โอกาสกับความจริงนั้น
เพื่อความจริงนั้นจะได้เปิดเผยตัวเองทั้งครบ
ไม่ใช่เพียงแค่บางด้านที่เราอยากรับรู้
หรือบางด้านที่เราอยากจะยอมรับมันแค่นั้น