เรื่องหนักหนัก

ช่วงนี้มีสองสามเรื่องที่ต้องคิดหนักๆ
เรื่องแรก... เรื่องเรียน
เรื่องที่สอง... เรื่องรัก
แปลกไหม? เป็นบราเดอร์แล้วพูดอย่างนี้

เรื่องเรียน ก็เรื่องสารนิพนธ์
และก็งานอื่นๆ อีกเล็กน้อยที่จะต้องทำ
แล้วก็ต้องเตรียมตัวสอบด้วย

ส่วนอีกเรื่อง ก็เรื่องรัก
ช่วงปีหน้ามีภารกิจ...
ที่จะต้องออกไปฝึกชีวิตการเป็นอภิบาล
คิดไว้บ้าง แต่ก็ยังไม่ตัดสินใจว่าจจะออกไปฝึกอะไรดี

อีกเรื่องที่ต้องคิดหนักๆ ก็เรื่องความรัก

ทั้งๆที่ก็คิดว่า... เราได้ตัดสินใจทางเดินของชีวิตไปแล้ว
แต่ ณ เวลานี้ คำถามของพ่อชายมันย้อนกลับมา
"จะนอนคนเดียวอีก 50 ปีข้างหน้าได้ไหม?"
คำถามสั้นๆที่เต็มไปด้วยประเด็นให้ขบคิด
เราในอีก 50ปีข้างหน้า จะเป็นอย่างไร
อยู่ที่ไหน? และกำลังทำอะไรอยู่นะ ชักอยากรู้แล้วสิ

คิดไปคิดมา ก็ได้คำตอบกับตัวเองว่า
"ไม่ได้อยู่คนเดียวสักหน่อย เพราะเรายังมีพระองค์
แถมยังมีผู้คนรอบกาย ที่จะต้องรัก รัก รัก แล้วก็รัก
พร้อมทั้งต้องรับใช้เขาในสิ่งที่เราได้เลือกที่จะเป็น
ไม่เหงาสักหน่อยนี่น่า เหอๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

เรื่องรักจบไป แต่เรื่องเรียนยังคิดไม่ตก
จะทำไงดี คงมีวิธีเดียว คือ เลิกคิดแล้วก็ลงมือทำสินะ
เฮ้อ!!! น่าจะคิดได้ตั้งนานแล้วนะ

ปล. เขียนจากอารมณ์เหงาๆของชีวิต
ตอนนี้พอเข้าใจแล้วว่า...
ทำไมคุณแม่เทเรซาถึงได้น้อยใจพระเจ้า
ก็เนอะเรายังเป็นมนุษย์ที่มีความรู้สึกนี่น่า
ถึงจะบ่นก็เหอะ เราก็ยังรักพระองค์อยู่ดี