ตอนนี้เป็นฝีในที่ที่ไม่คิดว่าจะเป็น
เฮ้อ!! นั่งก็ลำบาก จะยืนฝีก็ตึงจนปวด
ต้องไปซื้อกอเอี๊ยะแผ่นละสองบาทมาติดแก้ปวด
วันก่อนก็เป็นเล็บขบ
ทำให้เล่นกีฬาไม่ได้ไปพักใหญ่ๆ
ต้องแงะเล็บจนเลือดสาด ทะลัก
เวลาที่ไม่เจ็บไปไม่ปวด
เราก็ไม่เคยสำนึกถึงการมีอยู่ของมัน
ก็ทั้งที่... และนิ้วเท้านั่นแหละ
คงเหมือนกับเวลาที่เรามีใครสักคนแล้วดูแล
เขาได้ไม่ดีหละมั้ง ไม่ได้สนใจและรับรู้ว่ามีเค้าอยู่
จนกระทั่งวันหนึ่งที่ต้องมาเจ็บปวดเมื่อเค้าจากไป
แล้วพระองค์เล่า จะเสียใจแค่ไหนถ้าลูกคนหนึ่งของพระองค์
หันหลังให้กับพระองค์แล้วเดินจากไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น