เมื่อวานไปหาหมอที่โรงพยาบาลเซนต์หลุยส์
ขากลับตอนบ่ายเดินผ่านแถวบางรัก
เจอผู้ชายคนหนึ่งสันนิษฐานว่าน่าจะเป็นขอทาน
เพราะว่านั่งอยู่ที่พื้น ถือกะลาใบนึง
แต่ที่ได้แค่สันนิษฐานเพราะว่า...
ชายคนนี้ก็กำลังฟังเพลงจากเครื่องเล่นเอ็มพีสามอยู่ แถมยังใส่แว่นดำด้วย
แล้วกะลาที่ถืออยู่ก็ไม่ได้อยู่ในลักษณะที่ยื่นออกมาขอเงินอีกด้วย
จะยื่นเงินให้ก็ไม่กล้า เพราะกลัวว่าจะโดนด่าเหมือนยายป้าคนที่เพิ่งเดินผ่านไป
ขอทานบอกป้าว่า ให้เงินทำไมยังไม่ได้ยื่นกะลามาขอเงินเลย
โอ้วชีวิต...
เพิ่งเคยเจอขอทานเลือกคนให้เงินอย่างนี้ครั้งแรกในชีวิต เป็นงงไปเลย...
เห็นยายป้าแล้วก็ทำให้คิดว่า
หลายครั้งในชีวิต ก็เคยเหมือนกันที่ทำดีแต่ไม่ค่อยได้ดี
บางทีก็ถูกปฏิเสธ บางทีถึงกับถูกต่อว่าต่อขานก็มี
จึงเกิดคำถามขึ้นในใจว่า
ถ้าทำดีแล้วไม่ได้ผลดีตอบแทน ยังจะทำดีต่อไปหรือเปล่า?
มานึกอีกที ในทางกลับกัน
นึกถึงขอทานแล้วก็ฮาจริงๆ เพราะก็เป็นเหมือนตัวเราในบางครั้ง
ทั้งที่ต้องการความช่วยเหลือ แต่ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังต้องการ
ที่สำคัญยังปฏิเสธความช่วยเหลือจากผู้อื่นอีกด้วย
สกลนคร เอ้ย ยโส(ธร)ซะไม่มี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น