วันก่อนดูคอนเสิร์ต "Saving my life"
เป็นคอนเสิร์ตของบอดี้แสลม(ขวัญใจของผม)
เป็นอีกหนึ่งคอนเสิร์ตที่ประทับใจ
แม้ไม่ได้ไป แต่ประทับใจที่ได้ดู
เมื่อเช้าคุยกับเพื่อนเป็นภาษาบอดี้แสลม
เราบอกว่า "ถ้ายังไม่รัก แล้วจะอกหักได้หรือ?"
เพื่อนตอบมาว่า "อาจจะได้เพราะความรักยิ่งรู้ยิ่งไม่เข้าใจ"
เราก็ตอบกลับไปว่า "อย่างงี้มันเรียกว่าหวั่นไหวหรือเปล่า?"
เพื่อนเลยตอบกลับมาว่า "แต่รักเถอะเพราะชีวิตเป็นของเรา"
เราก็เลยบอกว่า "แต่มันยิ่งย้ำให้เจ็บช้ำเปล่าๆนะ"
เพื่อนก็ยังตอบกลับมาได้อีกว่า "ก็เพราะงมงายแล้วจะให้ทำอย่างไรได้"
เราเลยบอกว่า "รักแบบนี้คงพาเขาไปไม่ถึงขอบฟ้า"
เพื่อนตอบกลับมาว่า "ไม่เป็นไรหรอก ถ้าเธอคนนั้นคือปลายทาง"
อันที่จริงคุยกันยาวกว่านี้ แต่จำไม่ได้ทั้งหมดว่าคุยอะไรกันบ้าง
นึกไม่ออกเหมือนกันว่า...
ถ้าเอาเรื่องแบบนี้ไปคุยกับคนอื่น เขาจะเข้าใจเราหรือเปล่า?
อาจจะจริงอย่างที่ใครสักคนพูดว่า
"เพื่อนเป็นคนที่มีอะไรบางอย่างเหมือนๆกันกับเรา"
นึกได้แค่นี้แล้วก็แอบเศร้านิดนึงว่า "เรากำลังทอดทิ้งเพื่อนบางคนหรือเปล่า?"
เพราะมาคิดๆดูแล้ว ชีวิตของเราบางทีก็ไม่ค่อยจะเหมือนเพื่อนเยซูเท่าไรเลย
แต่ก็รู้สึกได้ว่า เพื่อนเยซูคงยอมรับเพื่อนกอร์นได้ ไม่ว่าเพื่อนคนนี้จะเป็นอย่างไร
ขอบคุณเพื่อนที่เข้าใจ และยอมรับในความเป็นตัวเรา
แม้เราจะไม่ค่อยเหมือนกันสักเท่าไร??
แต่ตั้งใจว่าสักวันจะเป็น จะรัก จะให้ จะจริงใจ ให้เหมือนกับที่เพื่อนเยซูเป็น
ปล.เพื่อนคนนั้น คือ สมจินต์ ทรงสวัสดิ์วงศ์
(สำหรับคนที่อาจจะอ่านแล้วงงๆ ตัวอักษรสีชมพู ในบทสนทนา
คือชื่อเพลงที่มาจากอัลบั้มทั้ง4ของ บอดี้แสลม ครับ)
วันอังคารที่ 8 มกราคม พ.ศ. 2551
~bodyslam's language~
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น